جنایت سازمان یافته

انفجارهای روز گذشته در شهر سامرا که به تخریب بخشی از گنبد طلایی حرم مطهر امام هادی(ع) انجامید، جهان اسلام را در غم و ماتم و خشم و انزجار فرو برد. بی حرمتی ها و تعرضهای اخیر نشان می دهد ائتلاف اشغالگران و تروریستهای مزدور نه تنها در صدد شکستن حریم قداست پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) و اماکن متبرکه مسلمانان بوده اند، بلکه برای پیشبرد اهداف نواستعماری قدرتهای سلطه، هویت دینی و مذهبی مردم خاورمیانه و عراق را نشانه گرفته اند.
این اقدام جنایتکارانه در شرایطی به وقوع پیوسته که مردم مسلمان عراق در پی شکل گیری نهادهای مدنی و فرآیند دولت سازی در کشورشان بوده و تلاش می کنند با استفاده از ساز وکارهای بین المللی به این مهم نایل گردند.
صرف نظر از آثار و پیامدهای بمب گذاری در سامرا که از سوی مسلمانان منطقه و جهان بی پاسخ نخواهد ماند و از هم اکنون واکنشها در محکومیت این اقدام ضد دینی و مردمی اوج گرفته است، به نظر می رسد اشغالگران که از حیث نظامی بویژه ترتیبات امنیتی در عراق کم آورده اند با تجاوز به حریم داخلی این کشور، اهداف دیگری را دنبال می کنند. شک نیست، هدف عمده اشغالگران و در رأس آنها رژیم غاصب صهیونیستی از طرح ریزی عملیات خرابکارانه و جریحه دار کردن عواطف و احساسات شیعیان، اختلاف افکنی و ایجاد نزاع و دشمنی درونی در میان جامعه مسلمانان و تحریک به انجام رفتارهای متقابل از سوی گروههای مختلف دینی است. قطعاً این نیت پلید، همچون بسیاری از نقشه های شوم بدخواهان و دشمنان دین اسلام، همانند مقاطع گذشته، با هوشیاری و درایت مسلمانان به شکست خواهد انجامید و مسلمانان منطقه با همبستگی و همدلی و ائتلافی یکپارچه، برادری و اتحاد خویش را استحکامی بیشتر خواهند بخشید.
آمریکاییها پس از برگزاری انتخابات پارلمانی در عراق و گام برداشتن مردم و مسؤولان این کشور در مسیر تشکیل دولت مرکزی نتوانسته اند با استقرار نظامی به اصطلاح دموکراتیک وابسته به خود، تأثیری بر فرآیند تحولات سیاسی منطقه و عراق داشته باشند و چنان که رهبر معظم انقلاب در پیام خویش اشاره فرمودند، "اشغالگران اوضاع سیاسی و اجتماعی عراق را با هدفهای سیطره جویانه خود در تضاد می بینند". این موضوع از مهمترین دغدغه هایی است که آمریکاییها با آن روبه رو بوده اند. از این رو، طی چند روز گذشته با تحت فشار قرار دادن مسؤولان عراقی خواستار عضویت افراد شاخص وابسته به خود در دولت آینده شدند که با واکنش تند نخست وزیر برگزیده آن کشور روبه رو گردیدند.
در مواجهه با خط مشی مستقل مقامهای عراقی، آمریکا با اجرای سناریوی جدیدی مبتنی بر افزایش خشونتهای داخلی در عراق و تشدید تضادهای درون مردمی، به ایفای نقش آفرینی در راستای این سناریو پرداخته است.
واشنگتن برای ادامه ناامنی و بحران در عراق تا زمان عقب نشینی نیروهای نظامی اش از این کشور محتملاً تا چند سال آینده می کوشد به صور مختلف حکومت عراق را به سمت و سوی سیاست مطلوب و مورد نظر خویش پیش ببرد.
استراتژیستهای سیاسی آمریکا بنا دارند رژیمی را در عراق حاکم کنند که مطابق با مشی و تئوریهای محافظه کارانه واشنگتن به عنوان الگوی "ایجاد دولت جایگزین" همسو با سیاستهای کاخ سفید در ایجاد نظم نوین هژمونی سلطه جهانی نقش مهمی در خاورمیانه و خلیج فارس برعهده بگیرد.
این استراتژی که بویژه در همکاریها و معادلات منطقه کاربرد دارد، نشان می دهد هر چند اشغالگران آمریکایی در عراق ظاهراً تمایل دارند عراقیها خود تصمیم گیرنده امورشان باشند، اما این به معنای آن نخواهد بود که واشنگتن ناظر و حاشیه نشین باشد.
در این راستا، آمریکا به گونه ای در عراق نقش آفرینی می کند که عراقیها و متحدانش که زمزمه واگرایی از اهداف واشنگتن را سر داده اند، درک کنند بدون برگ آمریکا امکان بازی موفقی را در عراق و منطقه نخواهد داشت.
نقش آمریکا در این فرآیند به عنوان بازیگر اصلی صحنه تجاوز و اشغال عراق با توجه به سهم خواهی دیگر بازیگران فرامنطقه ای، به گونه ای است که از افزایش فشارهای محیطی مبنی بر خروج نیروهای اشغالگر از عراق، جلوگیری نماید.
تحقق این امر با توجه به متغیرهای موجود در عراق و خاورمیانه تأمل برانگیز به نظر می رسد و از هم اکنون پیش بینی شکست آن دور از انتظار نیست.
بی تردید، مردم مقاوم عراق با توجه به وضعیت حساس به وجود آمده از سوی اشغالگران که دست داشتن عوامل مزدور"سیا" و "موساد" در این وضعیت را منتفی نمی کند، هوشیارتر از همیشه تلاش خواهند کرد با اتحاد کامل و حمایت از نهادهای قانونی کشورشان بخصوص دولت جدید عراقی در بغداد، مرحله گذار از اشغال مرزنشینان را با وحدت و یکپارچگی طی کنند.